10 walk, które najprawdopodobniej przyjdzie ci stoczyć z innymi mamami

1. Nie dawaj słodyczy przed snem W nocy wydziela się mniej śliny, która oczyszcza ząbki. A wówczas bakterie próchnicze mają idealne warunki do rozwoju. Dlatego po wieczornym myciu ząbków dziecko nie powinno już nic jeść ani pić poza wodą. 2. Nie podawaj słodyczy między posiłkami Szczególnie, kiedy dziecko nie chciało zjeść obiadu, a domaga się zamiast niego ciasteczka. Słodkie posiłki bardzo szybko sycą, więc po zjedzeniu kilku ciastek dziecko nie będzie miało ochoty również na kolację. Poza tym takie podjadanie to prosta droga do niedoborów witamin czy minerałów, bo słodycze nie zawierają ich zbyt wiele (albo wcale), poza tym hamują apetyt na wartościowe, pełne witamin dania. 3. Nie nagradzaj słodyczami Dajesz dziecku cukierka na pociechę , bo stłukło sobie kolanko albo nagradzasz batonikiem za posprzątanie zabawek... Stop! Nie rób tak, bo wówczas dziecko nabiera przekonania, że słodycze to wyjątkowe, lepsze jedzenie. Czekolada, miód, czarna herbata - czy to można dawać dziecku? 4. Nie pozwól, by dziecko jadło słodycze bez umiaru Teraz kształtują się nawyki żywieniowe dziecka – przez niewłaściwą dietę w pierwszych latach życia możesz przyczynić się do późniejszej nadwagi u dziecka. Dlatego najlepiej wyznacz w tygodniu jeden słodki dzień, w którym dziecko będzie mogło zjeść kilka słodkich przekąsek (nie przesadź jednak z nimi, bo ból brzuszka gwarantowany!). W świąteczne dni dziecko może zjeść codziennie coś słodkiego (np. na deser). 5. Dawaj dobry przykład Chcesz, by dziecko jadło zdrowo? Sama musisz się tak odżywiać. Jeśli dziecko zobaczy, że podjadasz przed obiadem ciastka , a po kolacji sięgasz po ptasie mleczko, samo także zapragnie takiej przekąski. I trudno będzie mu się dziwić – przecież słodycze są takie pyszne. Zobacz też: Desery i przekąski dla dzieci

Spot promujący rodzicielstwo bliskości stworzony od serca Film ten powstał specjalnie na potrzeby Festiwalu Rodzicielstwa Bliskości i został wyreżyserowany przez Magdalenę Targosz. Wszyscy, którzy wzięli w nim udział zrobili to pro bono. Wzięli w nim udział: Tomasz Kot, Marta Dąbrowa, Monika Dryl, Katarzyna Bujakiewicz, Andrzej Deskur, Grzegorz Daukszewicz, Magdalena Turczeniewicz, Marek Maruniu Piotrowicz & kids, Agnieszka Dygant. Każda rodzina jest inna a rodzicielstwo bliskości trudno zdefiniować Jak czytamy na stronie Festiwalu - i trudno się z tym nie zgodzić - rodzicielstwo bliskości nie daje gotowych wzorów i gotowych rozwiązań: „To nie jest formułka matematyczna, pod którą wystarczy podstawić członków własnej rodziny, by wyszedł odpowiedni wynik. To nigdy tak nie działa. Rodzicielstwo bliskości nie daje gotowych odpowiedzi. Nie ma jednej recepty, bo też każda rodzina jest inna." Zobaczcie film:   Dalej czytamy też, że rodzicielstwo bliskości to szacunek: "I otwartość, że ktoś może mieć/wybrać inaczej. To szacunek dla granic zarówno dziecka jak i swoich. To spojrzenie na drugiego człowieka z ciekawością. Patrzenie na to, jaką drogą kroczy, bez oceniania go. To spojrzenie, które nie zatrzymuje się tylko na zachowaniu, ale szuka głębiej tego, co za nim stoi. Rodzicielstwo bliskości to ciekawość drugiego człowieka, dlatego też nie zatrzymuje się na parze rodzic-dziecko. Dotyczy wszystkich relacji. To wzrastanie razem z drugim człowiekiem, to małżeństwo bliskości, to babciostwo bliskości, to bycie blisko samego siebie.” Kilka minut chwytających za gardło i serce Czy w filmiku promującym zostało ukazane wyłącznie rodzicielstwo bliskości? Moim zdaniem to po prostu rodzicielstwo. Takie prawdziwe. I jak sobie człowiek uświadamia jego siłę, blaski i cienie to coś chwyta za gardło i nie chce puścić… Niezależnie od tego czy na co dzień...

Dzięki uprzejmości wydawnictwa Mamania mamy dla was fragment rozdziału "Skąd się wziąłem? Pytania i rozmowy" z książki "Nowe wychowanie seksualne" Agnieszki Stein . Zobaczcie, jak zdaniem psycholożki, radzić sobie z dziecięcą ciekawością dotyczącą seksu i prokreacji. Skąd się wziąłem? Fragment "Nowego wychowania seksualnego" Wiedza dzieci na tematy związane z seksualnością stale się zmienia. Zmieniają się też pytania i czas ich pojawienia się. Dzieci mają też różne tempo zaciekawiania się kolejnymi kwestiami. Tam, gdzie jedno dziecko będzie czekało z pytaniem do siódmego roku życia, inne zainteresuje się jako czterolatek. Kolejność pojawiania się określonych zagadnień jest z grubsza taka: najpierw dziecko pyta, skąd się wzięło, potem jak dziecko wychodzi z brzucha, potem jak się tam znalazło. Po informacji, że łączą się dwie komórki, z których jedna pochodzi od ojca i nazywa się plemnik, zadaje w końcu pytanie: a jak ten plemnik się tam dostał? Wszystko poza tym jest bardzo indywidualne. Będę więc bardziej dostarczać wiedzy, jak rozmawiać, niż kiedy i o czym (zakładam też, że czytelnicy tej książki wiedzą, jak ten plemnik się tam znalazł). Dzieci słuchają nie tylko tego, co przeznaczone dla nich. Kiedy ma się tego świadomość, warto to wykorzystać. Dzieci bardzo dużo uczą się, kiedy słuchają dorosłych. Mówiąc o sobie, swoim ciele, swoich emocjach do innego dorosłego, partnera, przyjaciół, pokazujemy, na czym może polegać rozmowa na różne tematy, także związane z seksualnością. Można przy dziecku pytać kobietę w ciąży, jak się czuje. Rozmawiać o karmieniu piersią . Rozmawiać o znajomych jednopłciowych parach. Można rozmawiać o miesiączce i kupowaniu staników, i na milion innych tematów. Rozmowy z dziećmi nie dzielą się na te o seksie i na inne tematy. Kwestie związane z seksualnością mogą pojawić się w...