Diagnozowanie zespołu Aspergera
Tagi:
asperger
zespół aspergera
Zachowanie dziecka cię niepokoi? Maluch nie rozumie żartów, ironii, jest samotnikiem? Sprawdź, jak diagnozuje się zespół Aspergera.
Do takiej wizyty lepiej się przygotować: warto przypomnieć sobie, jak zachowywało się dziecko od najmłodszych lat. Pomocne w odświeżeniu pamięci z pewnością będą domowe zbiory zdjęć, nagrania z uroczystości rodzinnych, wspólnych wakacji, przedstawień szkolnych. Wspomnienia dotyczące dziecka warto spisać na kartce, by podczas wizyty u specjalisty nic ważnego nam nie umknęło.
Diagnozowanie zespołu Aspergera - jakie badania?
Diagnozowanie zespołu Aspergera jest procesem żmudnym i długotrwałym - może trwać kilka tygodni, a nawet miesięcy. Czasami zdarza się, że prawidłowa diagnoza zostaje postawiona
dopiero po kilku latach odwiedzania różnych specjalistów. Podczas tego procesu powinny zostać wykonane:
badania słuchu i wzroku,
badanie neurologiczne (EEG, ewentualnie tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny), badanie genetyczne,
morfologia krwi,
testy psychologiczne,
ankiety, na które odpowiadają zarówno rodzice lub opiekunowie dziecka, jaki i jego nauczyciele.
Jakie są objawy zespołu Aspergera?
Zespół Aspergera u dziecka stwierdza się, gdy wystąpią u niego, m.in.:
trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu kontaktu wzrokowego, mimice twarzy, gestykulacjach regulujących interakcje społeczne;
zainteresowania, które mają charakter obsesyjny, i/lub przywiązanie do sztywnych reguł, i/ lub powtarzające się ruchy, np. kręcenie palcami;
opóźnienia w rozwoju mowy, funkcji poznawczych, brak zainteresowania otoczeniem;
szczególne umiejętności (najczęściej związane z zainteresowaniami);
brak empatii;
brak potrzeby zabawy z rówieśnikami;
przywiązanie do rytuałów i niepraktycznych czynności.
Diagnozę może utrudniać występowanie innych dysfunkcji u dziecka (ADHD, zaburzenia lękowe, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, tikowe, mutyzm wybiórczy), a także uzależnień (np. od komputera), padaczki.
Co po diagnozie?
Najważniejsze jest, aby dziecko jak najszybciej trafiło na terapię - im szybciej zacznie pracę terapeutyczną, tym szybciej nauczy się funkcjonować w społeczeństwie. Także rodzice powinni zastanowić się, jak pomóc swojemu dziecku. Najważniejsze jest zaakceptowanie jego odmienności i zrozumienie, że nawet po terapii będzie ono "inne". Jednak tej "inności" nie należy odbierać, jako coś złego, lepiej skoncentrować się na właściwym ukierunkowaniu jego zainteresowań. Podobno zespół Aspergera mieli: Albert Einstein, Isaac Newton, Thomas Jefferson, Charles de Gaulle, George Orwell.