Nocnikowanie, czyli jak skutecznie odpieluchować dziecko

Co pomoże dziecku w odstawieniu pieluchy, sprawią, że nauka stanie się zabawą? Nocnik. Możesz wybrać tradycyjny model (jeśli masz synka, zwróć uwagę, czy nocnik z przodu ma osłonę, w innym wypadku maluch będzie siusiał na podłogę). Możesz także kupić nocnik z pozytywką (sprawdź jednak najpierw, czy dziecko nie będzie się jej bało). Zobacz też: Niezbędnik malucha na pożegnanie z pieluszką   Nakładka na sedes. Są maluchy, które za nic w świecie nie chcą usiąść na nocniku, za to chętnie będą się załatwiać jak dorośli. Łatwe do zdjęcia ubranka. Bez całego mnóstwa suwaków, sprzączek, guziczków. Pamiętaj, że na początku nauki bardzo liczy się szybkość zdjęcia spodni. Najlepsze będą ubranka na gumkę. Miś z zabawkowym nocniczkiem. Jeśli obok dziecka na nocniku usiądzie także jego ukochany pluszak, jest duża szansa, że maluch zacznie go naśladować. Tablica ze słoneczkami. Dla dzieci lubiących rywalizację. Za każde siusiu do nocnika na tablicy zawieszasz słoneczko. Umów się z malcem, że za np. trzy uzbierane słoneczka jest nagroda. Pamiętaj jednak, by nie odbierać dziecku odznaczeń za wpadki Sprawdź też: Czy dziecko jest gotowe na pożegnanie z pieluszką – test   Dlaczego warto się tak przygotowywać do nauki nocnikowania Pierwsze doświadczenia zdobyte podczas nauki nocnikowania są niezwykle istotne, gdyż bardzo łatwo zniechęcić dziecko. Nauka siusiania na nocnik powinna kojarzyć się z czymś przyjemnym, dlatego warto do niego się odpowiednio przygotować. Wszelkie zabawy misiami czy lalkami w sadzanie je na nocniczek i zachęcanie dziecka do naśladowania dorosłych są dobrą droga do szybkiego pożegnania malucha z pieluchą .  

Dzieciom, które dotychczas załatwiały się tylko w pieluszkę, trudno jest nauczyć się samodzielnie kontrolować potrzeby fizjologiczne. Maluch musi nie tylko zauważyć, że chce mu się siusiu, ale też wiedzieć, co to właściwie oznacza i jeszcze w porę dotrzeć do nocniczka. Jak przekonać malucha do korzystania z niego? Jest kilka metod na pożegnanie pieluszki, którymi warto się kierować: Oceń, czy maluch jest gotowy na zmiany Moment, w którym dziecko rozstaje się z pieluszką jest kwestią indywidualną. Większość dzieci zaczyna korzystać z nocnika w okolicy trzeciego roku życia – dziewczynki z reguły wcześniej niż chłopcy. Jeżeli nie wiesz, czy twoja pociecha jest gotowa na rozpoczęcie nowego etapu, staraj się ją obserwować. Możliwe, że maluch sam da ci sygnał, np. zacznie mu przeszkadzać, że ma mokro w pieluszce. Warto wykorzystać ten moment i zaopatrzyć się w nocnik. Jaki na początek będzie najlepszy? Taki, który przede wszystkim spodoba się dziecku, np. uroczy Nocniczek Żabka – to jeden z trzech modeli Fisher-Price® z motywami zwierzątek, żyjących w środowisku wodnym (co budzi oczywiste skojarzenia!). Niskie siedzisko i pomocne uchwyty nocnika Żabki dadzą twojemu maluszkowi poczucie bezpieczeństwa i stabilności w trakcie nauki. Dodatkową zaletą jest to, że gdy dziecko na nim siada, a następnie wstaje, ćwiczy równowagę i koordynację ruchową. Wybierz dobrą porę Naukę korzystania z nocnika warto rozpocząć latem – w ciepłe dni pociecha ma na sobie mało ubranek i łatwiej ją rozebrać. Nie zrażaj się jednak trudnymi początkami. Dotychczas pieluszka była dla twojego dziecka jedynym znanym sposobem załatwiania potrzeb fizjologicznych. Ponieważ maluch czuje się w niej „bezpiecznie”, czemu miałby z niej rezygnować? Dlatego dobrą metodą jest pozwolić dziecku pochodzić po domu bez niej. Gdy zauważy, że coś się zmieniło, zacznie...

Jeszcze jej nie wysadzasz?! – któregoś dnia moja teściowa załamała ręce nad moją dwuletnią, wciąż zapieluszkowaną córeczką. I opowiedziała, jak to ona nauczyła swoje dzieci siusiania do nocnika , kiedy tylko skończyły pół roku. Nic dziwnego. W końcu one wychowywały  się w erze wiecznie mokrej tetry. A mojej córce jest wygodnie w jednorazowej pieluszce i nie da jej sobie odebrać bez walki. Zresztą nie miałam pojęcia, jak się zabrać do tego osławionego treningu czystości . Raz próbowaliśmy – i nie wyszło. Postawiliśmy nocnik na środku pokoju i posadziliśmy malutką. Efekt był zaskakujący. Dla mojej córki sprawa okazała się prosta: brak pieluszki to brak kupki. Przez całe trzy dni. Nie mieliśmy więc wyjścia, tylko wrócić do pieluch , a nocnik wrzucić na pawlacz. I choć wiem, że kiedyś znów będę musiała podjąć to wyzwanie, na razie wolę nie myśleć, w jaki sposób wytłumaczyć dwulatce, że nocnik jest lala, a pieluszki be. No, chyba że ktoś mi doradzi, jak to się robi… „Nauka nocnikowania udała się za czwartym razem” Monika Moryń, mama trzyletniej Marty i rocznego Jasia : Oswajanie z nocnikiem rozpoczęłyśmy zatem dość wcześnie, już gdy Marta miała około czternastu miesięcy. I to, niestety, nie zdało egzaminu. Mała obsikiwała wszystkie kąty i za nic miała moje tłumaczenia, że siusiu robi się do nocniczka. Poddałam się po tygodniu, bo zrozumiałam, że Marta po prostu jeszcze nie jest gotowa. Wróciły pieluchy. Kolejne próby podejmowałyśmy konsekwentnie co dwa miesiące. Ale dopiero gdy mała miała dwadzieścia miesięcy, zrozumiała, o co chodzi. Zajęło jej to jeden dzień! Popiła śniadanie herbatą i usiadła na nocniku, razem z albumem zdjęć, które uwielbiała oglądać. I udało się! Obcałowałam ją całą, tak bardzo byłam dumna. Mojej córeczce chyba spodobała się pochwała, bo od tego dnia zaczęła sama wołać, że chce...